■ اثری جهانی رها شده در بیابان بخش عمومی

نه رستورانی در اطراف چغازنبیل با حفظ عرصه و حریم این اثر جهانی وجود دارد، نه اقامتگاهی و نه هیچ خدمات و امکانات گردشگری دیگری. راهنمایی هم نیست تا گردشگران را راهنمایی کند. برگه‌ها و نقشه‌هایی در گوشه و کنار به چشم می‌خورد اما نه کافی است و نه درخوراثری جهانی چون چغازنبیل.

زیگورات چغازنبیل در استان خوزستان و در فاصله 40 کیلومتری جنوب شرقی شوش و20 کیلومتری هفت‌تپه، در نزدیکی کرانه غربی رود "دز" جای گرفته است؛ نیایشگاهی که در سال1250 پیش از میلاد و در دوره عیلامیان به فرمان پادشاه مشهور عیلامی، «اونتاش‌ گال» (1265- 1245 پیش از میلاد) در میانه شهر «دور‌اونتاشی» ساخته شده تا با ما از تمدن کهن و ریشه‌دارمان سخن بگوید، تمدنی که برخی به اشتباه آن را به دوره مادها و هخامنشیان نسبت می‌دهند.

بنایی که به تمامی از خشت و آجر و در زمینی به مساحت 11 هزار متر مربع و در پنج طبقه (که اکنون تنها دو طبقه از آن باقی مانده) ساخته شده و ارتفاع آن در زمان آبادانی به 54 متر و سطح زیربنای آن به 25هزارمتر مربع می‌رسیده است.

واژه «چغازنبیل»، از دو بخش «چغا» به معنای تپه و زنبیل، تشکیل شده است. گویا پیش از آن‌که زیگورات را از دل خروارها خاک بیرون بکشند، ویرانه‌های تپه مانندش یک زنبیل واژگونه را تداعی می‌کرده و بدین سبب بومیان، این نام را بر آن نهاده‌اند. زیگورات که طی قرون و اعصار زیر تلی از خاک مدفون شده بود، در فاصله سال‌های 1330 تا 1341 توسط رومن گیرشمن، باستان‌شناس بزرگ فرانسوی‌، از دل خاک بیرون آمد و پاره‌ای از رازهای سر به مهر خود را آشکار کرد.