معمولا در اردیبهشت هوای استان فارس رو به گرمی رفته و از رطوبت کاسته می شود، اما اگر این روزها با یک رطوبت سنج ساده به پاسارگاد بروید و به درجه رطوبتی که ثبت می شود نگاه کنید نشانگری را خواهید دید که روی درجه 30 توقف می کند.
به گزارش خبرنگار مهر، سه سال پس از مخالفتهای فراوان کارشناسان و دوستداران میراث فرهنگی با احداث و آبگیری سد سیوند معلوم می شود که واکنشها چندان هم بی دلیل نبوده است چرا که بالا رفتن میزان رطوبت بهترین زمینه را برای تخریب بناهای سنگی محوطه های تاریخی تخت جمشید و پاسارگاد فراهم می کند.اکنون در آخرین سال دهه هشتاد خورشیدی و اواسط دومین ماه فصل بهار نشانگر رطوبت سنج در کنار آرامگاه کوروش روی عدد 30 می ایستد یعنی رطوبت این محوطه تاریخی به شکل خطرناکی بالا رفته است.
پیش از راه اندازی سد سیوند درجه رطوبت این منطقه در نهایت به 12 تا 15 درجه می رسید اما اکنون این میزان به دو برابر اندازه پیشین جهش کرده است. این در حالی است که میزان رطوبت در شهرهای بندری مانند بوشهر و بندرعباس در روزهای شرجی 40 تا 45 درجه است. آنگونه که کارشناسان می گویند رطوبت بالا برای بناهای سنگی از مضرترین عوامل تخریب است، عاملی که دست کم در معمولی ترین حالت موجب رشد گلسنگها و تخریب سنگهای هر بنایی خواهد شد.
امیرعباس عروجی استاد مرکز آموزش عالی سازمان میراث فرهنگی در گفتگو با مهر در این رابطه اعلام می کند: افزایش رطوبت در خاک و هوای محوطه های باستانی در کنار فقدان مراقبتهای کارشناسی و علمی موجب رشد گلسنگ بر سنگهای تاریخی و در نتیجه تخریب آن می شود.
آنگونه که کارشناسان می گویند رطوبت بالا برای بناهای سنگی از مضرترین عوامل تخریب است، عاملی که دست کم در معمولی ترین حالت موجب رشد گلسنگها و تخریب سنگهای هر بنایی خواهد شد
|
عروجی همچنین در رابطه با رطوبت موجود در هوای محوطه های تاریخی هخامنشی استان فارس نیز معتقد است: سد سیوند، افزایش سطح زمینهای کشاورزی اطراف محوطه های تاریخی و بازدیدهای فراوان مردمی از جمله اصلی ترین عوامل افزایش رطوبت در این منطقه و در نتیجه عاملی برای رشد گلسنگها است.آنگونه که این استاد مرکز آموزش عالی سازمان میراث فرهنگی به آثار تخریبی رطوبت بر بناهای تاریخی اشاره می کند در شمال ایران هیچ بنای سنگی مربوط به زمانهای گذشته وجود ندارد چرا که همه بر اثر رطوبت بالا و هجوم گلسنگها به خاک تبدیل شده اند، اگر رطوبت دیگر مناطق تاریخی کنترل نشده و مراقبتهای فیزیکی و علمی از بناهای باستانی صورت نگیرد اثر بسیار مخربی به بار خواهد گذاشت.
پریسا محمدی میکروبیولوژیست نیز که تحقیقات و پژوهشهای فراوانی بر روی آثار تاریخی انجام داده پیش از این در گفتگویی با مهر در رابطه با آثار تخریبی رطوبت بر بناهای باستانی گفته بود: از بهترین و اصلیترین راهکارهای کاستن از سطح تخریب بناهای تاریخی استان فارس که از جنس سنگ ساخته شده اند کم کردن از میزان رطوبت هوای منطقه است، این در حالی است که احداث سد سیوند رطوبت منطقه را به میزان زیادی افزایش خواهد داد.
عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا افزوده بود: مخالفتها با احداث سد سیوند مربوط به زیر آب رفتن آثار باستانی نیست، بلکه باید توجه داشت که با راه اندازی این سد اکوسیستم منطقه تغییر پیدا می کند و تغییر اکوسیستم، افزایش رطوبت، ظهور و حضور گیاهان جدید و مهاجرت جانوران به این منطقه خطر تخریب و فرسودگی زیستی آثار را بالا می برد.
