تلویزیون فعالیت کودکان را محدود و آنان را به تماشاگر صرف برنامه های تلویزیونی تبدیل میکند
تلویزیون همچنین ارتباط افراد خانواده را کم کرده و روابط سازنده و لازم والدین با کودکان و نوجوانان را محدود می سازد
گاهی تلویزیون را شمشیر دولبه نامیده اند اگر برنامههای تلویزیون مناسب نباشد، بد آموزی و اثر مخربی برکودکان خواهد داشت و از این رو، در زمینه تماشای تلویزیون توسط نوجوانان وکودکان باید به چند موضوع توجه کرد
در جامعه کار اهمیت دارد و برای آن برنامه ریزی میشود، اما اوقات فراغت موردبی توجهی قرار میگیرد و برنامه ای برای چگونه گذراندن آن در نظر گرفته نمیشود
تلویزیون تا چه اندازه کودکان و نوجوانان را از انجام سایر فعالیتهای ثمربخش باز میدارد؟
تا چه اندازه فرزندان وابسته به تماشا و پذیرا میشوند؟
تا چه اندازه تماشای تلویزیون بر روابط فرزندان با والدین تاثیر میگذارد؟
تلویزیون نباید جانشین فعالیتهای فردی و اجتماعی شود و فرزندان را به فردی پذیرا تبدیل کند و تنها وسیله سرگرم کننده برای او باشد
استفاده مداوم ازبرنامه های تلویزیونی، کودک و نوجوان را به گیرندهای بدون تفکر و بدون داد وستد اندیشه و تجزیه و تحلیل مطالب تبدیل میکند
در واقع، صدا و حرکت او را جلب کرده و به سمت بی توجهی، عدم انتخاب و بی تفاوتی نسبت به آنچه عرضه میشود، سوق میدهد
آنگاه نسلی که باید یا سازنده زندگی باشد تماشاچی صحنه ها میشودوابستگی بیش از حد به برنامههای تلویزیون، بهخصوص در شرایطی که برنامههایتفریحی دیگری وجود ندارد، بر روابط فرزندان با والدین تاثیر میگذارد و موجب کمشکشهایی میشود
فرزندان باید بیاموزند که زندگی خود را تباه نکنند و با تفریحات وقتگیر وبی ثمر زندگی خود را به خطر نیندازد
باید برای گذراندن اوقات فراغت برنامه ریزی وجود داشته باشد و در این زمینه بااعضای خانواده تبادل نظر صورت گیرد فرزندان باید بیاموزند که زندگی خود راتباه نکنند و با تفریحات وقتگیر و بی ثمر زندگی خود را به خطر نیندازد
برای نیل به این منظور به نظر می رسد که آموزشهای لازم باید از دوران کودکی آغازگردد و از همان دوران طفولیت ارزش و اهمیت برنامه ریزی آموزش داده شود
استفاده از وقت را باید از کودکی به فرزندان آموخت کودک باید یاد بگیرد که آرام بگیرد، با اینکه خوابش نمیبرد دراز بکشد، کتاب ورق بزند، به داستان گوش بدهد،
داستان و کتاب بخواند اغلب نوجوانان بدون برنامه بزرگ شده اند ومتاسفانه، بی برنامه بودن حتی به گذران اوقات فراغت آنان نیز سرایت کرده ونمی دانند از وقت خود چگونه استفاده کنند
در مورد برنامههای تلویزیون وکامپیوتر در اغلب خانواده ها اختلاف نظر زیادی وجود دارد گاهی والدین در حال دیدن برنامهای هستند، اما فرزندان را از آن منع میکنند اینگونه برخوردها،اعتماد کودکان و نوجوانان را از والدین سلب کرده و آنان را عالمان بدون عمل معرفی میکند
گاهی زمان پخش و محتوای برنامه های تلویزیون و استفاده ازکامپیوتر به مشاجرات خانوادگی دامن میزند بعضی از برنامه ها ممکن است موجب بدآموزیهایی شود و تاثیر منفی داشته باشدهمچنین دیدن برنامهها در شبهای درسی، کودکان را از انجام تکالیف درسی بازمی دارد
والدین در برابر چنین مسائلی حساسیت دارند و به جای توضیح و بیان مطالب و تنظیم برنامهای صحیح، در برابر فرزندان خود قرار میگیرند نتیجه اینکار ارتباط نادرست خانواده با فرزندان و ایجاد قواعدی خشن تر و انعطاف ناپذیراست که روابط اعضای خانواده را بدتر کرده و بهرهای از آن نمی برند
لذا چگونگی گذران اوقات فراغت از مسایل بسیار مهمی است که همواره باید مورد توجه والدین قرار بگیرد تا مانع از وقت گذرانی های کودکان و نوجوانان گردد
